Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne dotyka 1 na 50 osób na całym świecie. To czwarta najczęstsza patologia psychiatryczna po zaburzeniach fobicznych, uzależnieniach i zaburzeniach depresyjnych. Ponad 50% osób z OCD cierpi na co najmniej jedno inne zaburzenie psychiatryczne (choroba afektywna dwubiegunowa, depresja, zaburzenia odżywiania, fobia społeczna itp.).
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne i iluzja gumowej ręki
W czasopiśmie „Frontiers in neuroscience” zostało właśnie opublikowane bardzo interesujące badanie przeprowadzone przez zespół naukowców z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, które ma dać nadzieję osobom cierpiącym na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Naukowcy przeprowadzili dobrze znany eksperyment „iluzja gumowej ręki”, którego celem jest skonfrontowanie ludzi z obsesją czystości (która jest jednym z najczęstszych OCD), z ich gorszy lęk lub prawie.
Zasada iluzji polega na tym, że osoba kładzie obie ręce przed sobą na stole, jedna z nich jest następnie ukrywana, a zamiast tego umieszczana jest sztuczna gumowa dłoń. Jeśli ktoś łaskocze obie ręce, osoba często zgłasza wrażliwy dotyk sztucznej dłoni, tak jakby była częścią jego ciała. Najciekawsze jest to, że naukowcy zmienili parametr eksperymentu: po pewnym czasie zatrzymano głaskanie i rozmazanie kału na gumowej dłoni. Zapewniamy jednak, że jest to miękka czekolada przypominająca odchody (i ich zapach).
Podczas gdy ochotnicy oglądają tę scenę, ich ukrytą dłoń pociera się wilgotną chusteczką, aby poczuli się mniej lub bardziej silni, że ich dłoń jest umazana ekskrementami. Jeśli uznasz to za nieprzyjemne, możesz być pewien, że dla osoby z OCD jest to po prostu koszmar. Na koniec ochotnicy zostali poproszeni o ocenę wstrętu od 1 do 10 w trakcie eksperymentu i po nim. Wyniki potwierdziły hipotezę, że terapia ekspozycyjna, której częścią jest ten eksperyment, może być szczególnie skuteczna i mniej traumatyczna dla pacjenta.
W rzeczywistości to badanie pokazuje, że jest całkiem możliwe modulowanie przemocy tradycyjnej terapii ekspozycyjnej, przy jednoczesnym zachowaniu korzyści. Podczas eksperymentu wstręt do „świnek morskich” stopniowo narastał po pięciu, a potem dziesięciu minutach. Ten efekt habituacji pomaga pacjentom z OCD, którzy stykają się z ich fobią, stopniowo tracić wstręt. Dzięki tej strategii moglibyśmy pomóc wielu pacjentom korzystającym z toalety.
Dowiedz się więcej o doświadczeniach naukowców na pograniczu na stronie Human Neuroscience