Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Według badań przeprowadzonych na Uniwersytecie w Rennes małe dzieci oglądające ekrany rano przed szkołą są trzy razy bardziej narażone na rozwój zaburzeń językowych. Według Manon Collet, lekarza pierwszego kontaktu i współautora akt, ryzyko byłoby sześciokrotnie większe, gdyby dzieci rzadko lub nigdy nie omawiały treści z rodzicami.
Badanie potwierdza związek między ekranami a zaburzeniami językowymi
Na potrzeby badania naukowcy zgromadzili dzieci w wieku trzech i pół i pięciu i pół roku, które następnie podzielono na dwie grupy. Pierwsza grupa liczyła 167 dzieci z zaburzeniami mowy niezwiązanymi ze znaną przyczyną, a druga - 109 dzieci bez żadnych zaburzeń. Na podstawie ankiet wypełnionych przez rodziców badanie potwierdziło istnienie częściowej korelacji między ekspozycją na ekrany a zaburzeniami mowy. Dzieci, które wzięły udział w tym badaniu, spędzały przed ekranem średnio godzinę i kwadrans dziennie i okazuje się, że to nie czas spędzony przed ekranami ma wpływ, ale pora dnia. Oznacza to, że nawet dwadzieścia minut oglądania ekranów (telewizor, tablet, smartfon, komputer),może wyczerpać koncentrację dzieci i sprawić, że będą mniej zdolne do nauki. O tej porze dnia u dzieci występuje trzykrotnie większe ryzyko rozwoju podstawowych zaburzeń językowych.
W ciągu ostatniej dekady małe dzieci miały coraz większy dostęp do telewizji, komputerów, konsol do gier i smartfonów. Badania potwierdziły związek między ekspozycją dzieci na ekrany a ograniczoną interakcją emocjonalną z osobami wokół nich, co jest szczególnie niezbędne do rozwoju języka.
Warto wiedzieć, że nie jest to pierwsze badanie kwestionujące konsekwencje ekspozycji na ekrany u dzieci. Na przykład w filmie z 2017 roku Doctor Anne-Lise Ducanda potępia związek między ekranami a pojawieniem się zaburzeń identycznych z zaburzeniami autystycznymi. Neurobiolog Michel Desmurget ostrzegł w swojej książce La fabrique du crétin digital. Niebezpieczeństwa ekranów dla naszych dzieci związane z „dekerebracją na dużą skalę”, a także „poważnym problemem zdrowia publicznego”.